مطلب پستتون رو كه مي خوندم قطر هاي اشكم اجازه نمي داد كه صفحه مونيتور و خوب ببينم اما بالاخره خوندم مي دونيد كجاي اين پست دلم رو بدجوري تكون داد وقتي كه به آخر وصيت نامه شهيد رسيدم و ديدم كه تاريخ نوشتن وصيت نامه اش درست يك روز قبل از تولدم بوده ديگه اشك امونم نميده. نمي دانم شايد برايم نويد يك تولد دوباره را ميدهد چون تا به حال وصيت نامه هاي شهداي بسياري و خونده بودم اما اين وصيت نامه از اون اولش حالمو بدجوري منغلب كرد، شايد كه نه حتما چون ادم بدي هستم و اين شهيد عزيز تو وصيت نامه اش اميدوارم كرد.

ايشاءالله به حق آبروي همين شهدا عاقبت به خيرتون بشيد و شهادت هم قسمتتون بشه.

تو كه آهسته مي خواني قنوت گريه هايت را

ميان ربناي سبز دستانت دعايم كن