دوست عزيزمسلام اولا ممنون که به وبلاگ خودت سرزدي وشرمندم کرديثانيا اين ماجرايي است که بسيار معرف بوده و به گوش خيلي ها رسيده و ان شاء ا.. اين بار که زيارت شهداي هويزه رفتي بالاي مزارش متوجه خواهي شد. که ايشان مثل حر امام حسين براي حسين دشت هويزه نه شرمنده و سر به زير است بلکه چون مدال بر سينه اين دشت مي درخشد.ثالثا نه تنها اين ماجرا بلکه هزاران ماجرا به اين شکل در جنگ ما اتفاق افتاده که البته يکي از دلايل رجحان جنگ ما نيز اين مي باشد وگرنه اگر همه مسجدي ها و حزب الهي ها در جنگ بودند که خيلي فضيلت نبود. حضور بسياري از اين تيپ آدمه از شهرهاي مختلف درجبهه (که دانشگاه بود) و تغيير و تحول در سلوک ورفتارشان مويد اين مطلب است. که به اميد خدا در آينده نيز به چند مورد از آن اشاره خواهم کرد.رابعا من اينطور فکر ميکنم که ايشان مخصوصا براي بيدار شدن دلهاي مثل مني خواسته که روي مزارش اينطور بنويسند وگرنه خودش بيشتر حفظ آبرو مي کرد.به هر حال متشکر از نظر زيبايت از دعاي خير نيز مرا فراموش نکنيازهرا محسن