همان جا که نخلهايش بدون سر

نماز ميگذارد و بيدهاي

مجنونش به سمت شرجي افق

در اهتزازند

از اين سطر به آن سطر

از اين خط به آن خط از اين خاکريز به آن خاکريز.

حالا ديگر اين همه شهيد را

کلمه ها تشييع ميکنند.

اصلا اين خط آخر ندارد.

بدون معطلي به جاي نقطه

اشکهايت را بگذا و برو...!