سلام

خدا با فاطمه زهرا محشورش كنه

اون سالها توفيق داشتم هميشه شب قبل از 14 خرداد مي رفتم حرم امام خميني روحي فداه. اونجا مي موندم تا فردا صبح كه مراسم بود. چند سال پشت سر هم سيد علمدار رو مي ديدم كه با يه گروه بسيجي كه مثل فرشته بودند بالاسر حضرت امام تا صبح سينه مي زدند و مناجات مي كردند. چهره ملكوتي و كلام آسمانيش دل هر جووني مثل منو مي برد.

شيفته خودشو و بچه هاش شده بودم. او هم شيفته امام بود. اسمشو نمي دونستم تا بعد از شهادتش كه تو تلويزيون نشونش داد. همينكه عكسشو تو تلويزيون ديدم زانوهام شل شد و تا مدتي اشك ريختم. او قبل از شهادتش شهيد بود. شهيد بودن او تميز تو چهره اش داد مي زد.

ايشاالله تو قيامت ما رو يه جايي نندازن كه نتونيم سراغشو بگيريم.