ميان ِ نيايــــش هـــاي شبـــانه ام بود که فهميدم "دلم پُـــر " است و " دستانم خالي " مهربان ترينِ من نه دستهاي خالي ام را تماشا کن نه دلِ پُرم را "اُ مـــيدي "را بنگر که به دستهاي مهربان و دلِ پُر از عشق تو دارم که خودت گفتي " مرا بخوان تا استجابت کنم تو را.. اي "برآورنده ي مهربان ِ حاجت ها" منظر حضور و نظر ارزشمند شما هستيم